بیوگرافی استاد غلامعلی مهدیخانی (مجرد)
چهره ماندگار شعر ادب پارسی(شاعر معاصر)
در نخستین دم بهار، آنگاه که زمین، جام جان از سبزینه نو می‌نوشید، کودکی چشم به جهان گشود که تقدیرش با شعر و عشق و آفرینش گره خورده بود. استاد غلامعلی مهدیخانی، که بعدها تخلّص «مجرّد» را برگزید، بامداد نوروز ۱۳۱۵ در شهر اراک زاده شد؛ گویی نفَسِ بهار، در کالبد انسانی دمیده باشد.
پدر بزرگوارش، زنده‌یاد حاج بابا مهدیخانی، از تجار نامدار فرش و معتمدین بازار اراک بود؛ مردی نیک‌سیرت با ریشه‌هایی در دودمان زندیه. مادرش، بانویی پاک‌نهاد و فرهیخته، سیده بی‌بی تاج حسینی انجدانی، از نوادگان خاندان علم و عرفان بود. جد مادری‌اش، سید شجاع‌الدین حسینی انجدانی، پدربزرگ علامه سید جلال‌الدین آشتیانی، نخستین چهره ماندگار ایران می‌باشد.
شعر، چون خون در رگ‌های استاد «مجرّد»، از تبار مادری می‌جوشید. ایشان از طریق علامه سید جلال‌الدین آشتیانی ، با طبع بلند استاد امیری فیروزکوهی آشنا شد و از آن پس نسیم عرفان بر جانش وزیدن گرفت. در نوجوانی، نغمه‌های دلش در قالب شعر سر برآوردند و از شانزده سالگی واژه‌ها همسفر خاموش لحظه‌هایش شدند.
تحصیلات مقدماتی را در دبیرستان صمصامیه اراک گذراند، سپس رهسپار تهران شد و در وزارت بهداشت به کار پرداخت؛ مسیری که او را تا سواحل بوشهر برد؛ و آن‌جا بود که نگاهش در آیینه دل بانویی شیرازی، آتش عشق را شعله‌ور ساخت. پیوندشان با خانم حشمت سرکوبی که از خانواده ای سرشناس در معماری و اصالتاَ شیرازی بودپلی شد به سوی شیراز، سرزمین راز و غزل.حاصل این ازدواج چهار فرزند به نام های هنگامه، هدیه، لادن و محسن می باشد که از ایشان به یادگار مانده است.
در دیار حافظ، با استاد فریدون توللی مأنوس شد و در کنار یاران نام‌آوری چون فریدون مشیری، ابوالقاسم حالت و اخوان ثالث، شب‌های شعر و اندیشه را زیست. گه‌گاه نیز پای سخن استادانی چون رهی معیری و شهریار نشست و از چشمه جانشان جرعه‌ها نوشید، بی‌آنکه سودای شهرت یا مشاعره در سر داشته باشد.
قلمش به زبان کهن، دل را به ملکوت می‌برد. سبک خاص او –که خود آن را «عتیقه‌ای» می‌نامید– امضای منحصر به فردی بود که اشعارش را به میراثی جاودانه بدل کرد.
تاکنون پنج دفتر شعر از او منتشر شده است: باغ گیلاس، صدای مادرم عشق، سبز زیتونی، جاودانه‌ها و تا همین غزل؛ هر یک، آینه‌ای از دل شوریده اوست.
اما هنر در وجود استاد تنها در واژه خلاصه نمی‌شد. مهارت او در نقاشی زبانزد خاص و عام بود و شمایل‌نگاری را با مهارتی کم‌نظیر می‌آفرید. در موسیقی، سازهای دهانی را با دل می‌نواخت و در خوشنویسی، خط را به روح بدل می‌کرد. گویی خالق، یک‌باره، جوهر هنر را در جان او ریخته بود.
در محافل رسمی و ادبی، بارها مورد تجلیل قرار گرفت. از جمله در سال ۱۳۸۹، انجمن دوستی ایران و کوبا، در آیینی باشکوه از او به پاس سال‌ها خدمت عاشقانه به فرهنگ ایران‌زمین با اهدای لوح تقدیر تجلیل گردید. با این همه، همواره ساده‌دل، فروتن و بی‌ادعا ماند.
علت فوت و درگذشت استاد غلامعلی مهدیخانی
جسم خسته آن شاعر عارف، که کلماتش آینه‌دار دل و نگاهش نقاش جان بود، در واپسین روزهای تابستان ۱۴۰۳، آنگاه که جراحی قلبش بی‌خبر، دریچه‌ای به سوی جهانی دیگر گشود، آرام از این سفر خاکی بازماند و جانش سبکبال، به سوی معشوق ازلی پر کشید. در روزی از روزهای مرداد، در هشتاد و هشتمین سالِ دلدادگی، به خلوت روشن حق شتافت و در مهر بی‌پایان الهی، جاودانه در آغوش حق آرام گرفت و عاشقانه هایش را به دست تاریخ سپرد.
سوابق استاد غلامعلی مهدیخانی «مجرد»
استاد مهدیخانی در تمام قالب‌های شعری از قبیل مدح و مرثیه و غزل ؛ اشعاری کم بدیلی سروده است ولی با غزل میانه عاشقانه‌تری داشت.
وی همواره در بسیاری از محافل شاعران و ادیبان کشوری حضور مستمر و فعال داشت.
از این شاعر پر آوازه و شهیر ۵ مجموعه با نام‌های « باغ گیلاس » ؛ « سبز زیتونی » ؛ « صدای مادرم عشق» ، « جاودانه‌ها » و « تا همین غزل» به یادگار مانده است. ایشان در تدارک چاپ کتاب باغ های معلق و دیوان اشعارش بود که بیماری و کهولت سن این فرصت را نداد. روحش شاد و یادش همواره گرامی باد
ذوق هنری استاد مجرد فقط در زمینه شعر و شاعری نبود، ایشان خوشنویسی توانمند و نقاشی ماهر بخصوص در زمینه نقاشی چهره بودند. که از ایشان تابلوهای نقاشی ارزشمندی به یادگار مانده است. ایشان همچنین در زمینه موسیقی دستی بر سنتور و نی داشت .
در زمانی نه چندان دور که از کامپیوتر و دنیایی دیجیتال برای عکاسی خبری نبود ، عکس های رنگی، عکاسان مشهور شهر شیراز به واسطه دستان هنرمند استاد مجرد خلق می گردید. اگر در منزل عکسهای قدیمی رنگی دارید احتمالا” هنر دستان ایشان در خلق آنها خود نمایی میکند.
امید است به یاری خداوند و همکاری و همیاری مسؤلین محترم و فرهنگ دوست شیراز ، بخصوص اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و استانداری محترم فارس که با پیام های تسلیت خود به مقام این استاد معزز و جایگاه شعر و ادب در فارس ابراز محبت نمودند بتوانیم کتاب باغ های معلق و دیوان اشعارش ایشان را به چاپ برسانیم
شاعر عشق و اندیشه دیار فانی را وداع گفت و عاشقانه هایش را به دست تاریخ سپرد.
او از پیشکسوت‌های شعر کشور محسوب می‌شد. این شاعر فرهیخته در غزل عاشقانه بسیار توانمند بود. استاد مجرد اشعار آیینی و اجتماعی قابل ملاحظه‌ای هم در کارهای ارزشمند خود داشتند.
آیین وداع و تشییع شاعر عشق و اندیشه و حقیقت؛ استاد غلامعلی مهدیخانی(مجرد) یکشنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۳؛ ساعت ۸:۳۰ صبح با حضور اهالی ادب و هنر فارس، مردم شریف و فرهنگ مدار شیراز و مدیران حوزه فرهنگ در مقابل تالار حافظ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس، برگزار گردید.
از وی چهار مجموعه با نام های باغ گیلاس، سبز زیتونی، صدای مادرم عشق وجاودانه ها به یادگارمانده است.